Jedną lub dwie drażetki (w zależności od indywidualnej sensoryczności smakowej) z mirakuliną należy podczas ssania dokładnie rozprowadzić po powierzchni języka i jamy ustnej.

Nie należy rozgryzać drażetki podczas ssania, nie połykać dopóki całkowicie się nie rozpuści na języku.

Efekt zmiany smaku jest natychmiastowy po rozpuszczeniu się drażetki i trwa od 30 minut do 2 godzin – w zależności od ilości spożywanych potraw, ich temperatury i indywidualnej czułości kubków smakowych.

Po upływie tego czasu mirakulina zostaje wypłukana przez ślinę i powraca normalne odczuwanie smaków – bez jakichkolwiek skutków ubocznych.

Efekt można zneutralizować wcześniej pijąc gorące napoje – np herbatę

Jeśli poczujesz, że efekt smaku zanika – możesz rozpuścić kolejną porcję – nie ma ograniczeń związanych z ilością konsumpcji mirakuliny.

Podczas konsumpcji potraw pod wpływem mirakuliny należy zachować zdroworozsądkowy umiar.

Pochłonięcie kilograma cytryn wywoła ten sam  efekt, co bez mirakuliny (tak, trudno się powstrzymać przed tym smakiem:)

Pamiętaj, że intensywność odczuwania smaków jest kwestią indywidualną dla każdej osoby, stąd jedni osiągną zamierzony efekt po rozpuszczeniu 1 porcji, inni po 2 porcjach. Nie ma 100% gwarancji na działanie mirakuliny, jednak podczas wieloletnich prób, badań i testów, nie odnotowano przypadku zupełnego braku oddziaływania białka na kubki smakowe.

Kubki smakowe odpowiedzialne za ich percepcję zlokalizowane są nie tylko na języku, ale również na podniebieniu, w nabłonku gardła, nagłośni oraz w górnej części przełyku.

Odczuwalność różnych smaków jest uwarunkowana genetycznie, a więc odmienna u każdego człowieka.

W przypadku mirakuliny zamierzony efekt jedni osiągną po rozpuszczeniu 1 porcji (1 drażetka), inni po 2 porcjach (2 drażetki).

Synsepal słodki, zawierający mirakulinę od wieków spożywany był przez rdzennych mieszkańców Afryki zachodniej do poprawy smaku spożywanych potraw. Synsepal dla świata zachodniego odkrył w 1725 roku, francuski podróżnik Reynaud Des Marchais, który zwrócił uwagę na zwyczaje tubylców.

Przez lata prowadzone były ekstensywne badania nad zrozumieniem fenomenu aktywnej molekuły znajdującej się w owocu oraz przydatności do jej komercyjnego wykorzystania.

Badania dotyczyły również wpływu mirakuliny na insulinoodporność, czy pobudzanie apetytu wsród osób w aktywnych cyklach chemioterapii.

Badacze dowiedli, że w 8 na 10 przypadków wśród osób poddanych kuracji przeciwnowotworowej, udało się poprawić apetyt, przez wyeliminowanie przykrego „metalicznego” posmaku w ustach, bedącego efektem ubocznym kuracji.

W latach sześćdziesiątych dr Linda Bartoshuk prowadziła na zlecenie amerykańskiej armii  badania dotyczące przydatności mirakuliny dla poprawy jakości jedzenia w ekstremalnych warunkach bytowych.

Badania dowiodły brak jakichkolwiek skutków ubocznych związanych z konsumpcją przekraczającą nawet 3 000 razy standardowe racje dla osoby dorosłej.

W latach siedemdziesiątych, kiedy to podjęte były pierwsze próby komercjalizacji mirakuliny na rynku amerykańskim prowadzone były badania fokusowe, również wśród dzieci , które wykazały, że m.in. w 10 na 10 przypadków dzieci wybierały słodycze z zawartością mirakuliny przed tradycyjnymi środkami słodzącymi.

Obecnie trwają badania nad syntezowaniem mirakuliny na bazie upraw transgenicznych, dla obniżenia jednostkowego kosztu suplementu.

pisał o tym m.in. TECH INSIDER

Przegląd prowadzonych badań na przestrzeni ostatnich dekad znajdziesz TUTAJ

Nie ma żadnych przeciwskazań.

Mirakulina nie ma żadnego wpływu na właściwości przyjmowania i trawienia alkoholu przez organizm.

Jedynym skutkiem ubocznym, może być szybsze upojenie, w związku z neutralizowaniem przez mirakulinę przykrego smaku większości alkoholi.

Jedynym ograniczeniem w eksperymentach smakowych może być nasza wyobraźnia.

Im niższe PH jedzenia, tym bardziej intensywnie będziemy odczuwać słodycz.

Potrawy i napoje nie kwaśne (np kawa, wódka, wino wytrawne) można „słodzić” cytryną – efekt piorunujący 🙂

Wiąże się to z niewielką dostępnością owocu, który obecnie stanowi jedyne źródło mirakuliny. Komercyjne hodowle Synsepala słodkiego znajdują się w Ghanie, Tajlandii, na Tajwanie i w USA (Floryda).

Krzewy owocują w optymalnych warunkach po 3 latach. Owoce są bardzo nietrwałe, ich przydatność półkowa po zerwaniu to ok 12 godzin. Transportowane są po głębokim zamrożeniu. Stąd sproszkowana postać owocu, która w odpowiedniej technologii i opakowaniu pozwala na wydłużenie terminu przydatności aktywnego składnika.

Ma to wpływ na wysoką cenę jednostkową i zadecydowało o braku zainteresowania korporacji wykorzystaniem składnika na szeroką skalę (aspartam jest tańszy, mimo że szkodliwy)

Nie bez znaczenia jest również ogromny wpływ lobby cukrowego, które poczyniło wiele starań w ograniczeniu dostępności mirakuliny, w obawie przed utratą miliardowych zysków.

W badaniach fokusowych 10 na 10 dzieci wybierało słodycze oparte o działanie mirakuliny, niż te tradycyjne. Poziom odczuwania słodkości dzieki mirakulinie jest 100 mln (!) większy niż w przypadku cukru.

Dzieci świetnie się bawią podczas zabawy smakami:

LINK1

LINK2

LINK3

LINK4

LINK5

Skoro, nawet brukselka smakuje dobrze…kolejny sposób na niejadka, czy fanatyka słodkości 🙂